به اولین کسی که گل سرخ را کاشت سلام میکنم وبه اولین دلی که عاشق شد درود می فرستم ،مدام ثانیه ها را می بینم که از روبه رو یم می گذرند

 ودرخیابانی گنگ گم می شوند .عمر من کوه عظیمی از ثانیه هاست، روزهای بی تو بودن چقدر آهسته رفته است. به تو سلام می کنم که بوی گلهای

نرگس  را می دهی .چقدر تیره است روزهایی که از نام تو تهی است.چقدر طولانی است جادههایی که گامهای توراازیاد برده است چرا ؟ به من نگاه

نمی کنی چرا؟ دستی به سر وروی کلمات یتیم من نمی کشی ؟چرا سری به تنهایی من نمی زنی ؟به تو سلام می کنم که حرفهایم را روزگاری  میان

آینه ها قسمت می کنی .سلام مرا  سبز کن ای یگانه ای که کهکشان های حوالی خانه ات پاییز وزمستان ندارد ..( مهدی جان)مولای من ..